مهر ۲۶، ۱۳۸۴

..."اقیانوس های فراموش شده " امید


تاج حزن
زیبائی گریان
رایحه ای اسیر کننده
"...اقیانوس های فراموش شده " امید
...خیانتی بی صدا...
!!!خنده ای عبوس در بهشتی بی مخاطره

۱ نظر:

ناشناس گفت...

چگونه پیچک غم، ارغوان شادی را
به باغ خاطر ما جاودانه پژمرده است
چگونه کم کم زنگار نا امیدی ها
جلای آینه شور و شوق را برده است
ببین که برسر دلهای مان چه آوردیم
ببین نخواسته با عمر خود چه ها کردیم
یکی بپرس، که از زندگی چه میدانیم؟
نفس کشیدن آیا نشان زیستن است؟

م.ت